Ceramika marokańska przesycona jest konglomeratem różnych kultur, które wraz z mijającym czasem odcisnęły swoje piętno na kolorystyce i wzorach nanoszonych na porcelanę. Rzymianie, Wandalowie, bizantyjscy Grecy, wraz ze swoimi podbojami przynosili sposoby produkcji, barwienia i wzornictwa. Jednakże islam, na który przeszli w VII wieku rdzenni mieszkańcy Barberowie, jest najbardziej zauważalny i zadecydował głównie o motywach i kształtach na kaflach i talerzach.
Idrys II, syn założyciela dynastii Idrisidów powstałej pod koniec VIII wieku wybudował sławne do dziś miasto Fez, które stało się stolicą ceramiki i zapoczątkowało rozwój kultury i nauki. Fez zaskakuje wzornictwem i jakością produkowanej ceramiki. Sposoby produkcji przekazywane z ojca na syna zdumiewają w teraźniejszych czasach, zachwycają paletą różnych odcieni błękitu, powstałych na bazie wyprodukowanego tutaj tlenku kobaltu.
Najważniejsze ośrodki produkcji to wspomniany już Fez oraz sławna z inkrustowanej metalem ceramiki Safi. Prócz aplikowanego na ceramikę metalu produkty z Safi różnią się od tych z Fez również kolorystyką. Ceramika z Fez to głównie odcienie kobaltu i bieli, podczas gdy fajans z Safi charakteryzuje się różnorodną kolorystyką. W obu przypadkach widać naleciałości mauretańskie i hiszpańskie.
Plemiona marokańskie, a szczególnie te z północy, powielają wzornictwo, które jak wskazują wykopaliska były nanoszone dwieście i trzysta lat wcześniej.
Arabskie wpływy w pełni ukazują barwy pustyni, żółcie, pomarańcze, czerwienie i kolory nieba, wszelkie odcienie niebieskiego. Wzory umieszczone na ceramice, symbolizują florystykę, są symetryczne i charakteryzują się wręcz idealną dokładnością. Zadziwiać może fakt, że ten sposób produkcji przetrwał setki lat i w większości jest wynikiem rękodzielnictwa. Widoczna jest we wzornictwie równowaga motywów męskich symbolizujących symetryczne, geometryczne wzory z motywami żeńskimi symbolizującymi kwiaty i liście- arabeskę. Barwy i wzornictwo wspaniale pokazane jest na ręcznie produkowanych umywalkach.
Produkcja ceramiki marokańskiej proces żmudny i pracochłonny, można podzielić na kilka etapów:
Rzemieślnicy swoją produkcję zawdzięczają pozyskanej czerwonej glinie, zawierającej sproszkowane kawałki skał. Minerały i skały rozdrabnia się do pyłu i tak powstaje sproszkowana glina.
To proces mieszania sproszkowanej gliny z wodą stopami. Taki sposób mieszania gliny pozwala pozbyć się z materiału pęcherzy powietrza i ją spoić.
Na kole garncarskim rzemieślnik nadaje duszę kawałkowi gliny, który zmienia się w perfekcyjny geometryczny twór. Tak naprawdę ta czynność pozwoli na uzyskanie niesamowitej jakości i perfekcyjnej formy.
Po uformowaniu kształtu przedmiotu glina schnie przez kilka dni, a następnie jest wypalana w odpowiedniej temperaturze w piecu.
Szkliwienie polega na pokryciu wytworzonego przedmiotu mieszanką szkła, gliny i barwnika, w sposób pozwalający na uzyskaniu efektu oczekiwanego przez artystę.
To proces ręcznego nanoszenia skomplikowanych wzorów ręcznie przez rzemieślnika.
To czynność nadająca ostateczny wygląd i charakterystykę wyprodukowanej ceramice.